Ga naar de inhoud

SPRING 2024 programma toegelicht door artistiek directeur Grzegorz Reske

Ook dit jaar nodigt SPRING weer haar publiek uit Utrecht, uit Nederland en daarbuiten uit om samen te komen en zich onder te dompelen in een intensief en rijk festivalprogramma dat zich uitstrekt over tien dagen en over de hele stad.

Universeel en individueel

Met het programma van de openingsavond brengen we makers terug die welbekend zijn bij het SPRING-publiek. Marta Górnicka (Poolse maker uit Berlijn) en Mette Ingvartsen (Deense choreograaf uit Brussel) presenteren hun meest recente producties, gecoproduceerd door SPRING. Górnicka nodigde voor MOTHERS A SONG FOR WARTIME eenentwintig vrouwen uit Oekraïne, Wit-Rusland en Polen uit – die rechtstreeks getroffen zijn door de huidige Russische agressie, en Ingvartsen richt in RUSH onze aandacht op een van haar naaste medewerkers, Manon Santkin, en op twintig jaar samenwerking met haar. Hoewel beide producties zeer verschillend in schaal, onderwerp en esthetiek zijn, delen beide makers een zoektocht naar spanningen tussen wat algemeen en wat individueel is: hoe individuele biografieën universele onderwerpen kunnen dragen, en hoe universele verhalen zichzelf kunnen actualiseren door middel van individuele verhalen.

Dit onderwerp zal een van de belangrijkste programmapunten zijn in de komende editie. In de nieuwe creatie Kono atari no dokoka (Somewhere around here) van Michikazu Matsune en Martine Pisani staan makers centraal die het corpus van hun eerdere werk opnieuw bekijken. Twee producties onderzoeken de relatie tussen Nederland en Indonesië: wie is de eigenaar van het verhaal zowel in het verleden als nu en hoe wordt dit verhaal geconstrueerd. De productie van het Poolse duo Turkowski&Nowacka, collection of…, gaat in Utrecht in première, terwijl Indonesian Dialogues van het ad hoc multinationale collectief There will be film direct na de Zwitserse première naar Utrecht komt.

Nog een andere manier om persoonlijke verhalen te benaderen, is te zien in de productie van een andere regelmatig terugkerende maker bij SPRING, Jaha Koo. Zijn Haribo Kimchi legt de nadruk op voedsel – op de culturele, maar ook politieke dimensies ervan. Kleine persoonlijke biografieën, verbonden met grote maatschappelijke transformaties, waren het uitgangspunt voor de productie van Nahuel Cano. Ways to listen to a river slaat een brug tussen twee gemeenschappen die leven bij rivieren: de Limay in het verre Patagonië waar hij geboren is, en de Vecht bij Utrecht. Een andere brug – tussen Brazilië en Nederland – wordt gespannen door Leandro Souza. Zijn Musa Insistente zoekt naar manieren om te ontsnappen aan de valstrikken van representatie, door een lichaam en een geest geworteld in drie verschillende realiteiten die nog steeds de (post)koloniale wereld van vandaag bepalen.

Tussen verschillende ‘affe’ producties in, presenteert SPRING ook een work-in-progress. De in Amsterdam gevestigde Oekraïense kunstenaar en microbiologe Ira Melkonyan zal de eerste fase van haar artistieke onderzoek Blood Thirsty delen over fysieke en metaforische waarden van bloed – als biologische bron van leven en culturele dodelijke bedreiging. Tot slot nodigt Ant Hampton, die na tien jaar terugkeert naar Utrecht, ons uit om samen met hem een reis door Europa te maken. Borderline Visible is een unieke ervaring van het collectief lezen van een boek, en een uiterst ontroerende ontmoeting met de complexiteit van de culturele en politieke realiteit op het hele continent en door de eeuwen heen.

Andere relaties tussen makers en publiek

Het werk van Hampton maakt onderdeel uit van een reeks projecten waarin kunstenaars op zoek zijn naar andere manieren om relaties tussen makers en publiek op te bouwen, de definitieve afbraak van de “vierde muur” tussen podium en zaal. In Lake Life stelt Kate McIntosh aan een publiek van verschillende generaties een speels spel voor waarin we de realiteit tussen ons, de manier waarin we daarin opereren en met elkaar omgaan, radicaal opnieuw kunnen verbeelden. Celine Daemen nodigt ons opnieuw uit in haar VR-wereld en stelt een magische reis voor in Songs for a Passerby waarin de grens tussen ons als toeschouwers en deelnemers aan de denkbeeldige realiteit oplost. Begüm Erciyas nodigt ons uit voor Hands Made – een installatie die je alleen met je handen kunt ervaren en die onze aandacht vestigt op de manier waarop technologie en de ontwikkeling van de beschaving de interface van onze handen veranderen.

Openbare ruimte

SPRING zet dit jaar ook haar invasie van kunst in de openbare ruimte voort. Het Braziliaanse jonge collectief Original Bomber Crew verandert het voormalige Fietsdepot (nu Karma Kebab) in een voorstellingsruimte voor tReta, a performative invasion – met dans, muziek en graffiti om het publiek te omringen met de realiteit van het leven van de jonge generatie in de Braziliaanse stad van vandaag. Twee andere producties – beide vanuit het noorden naar Utrecht gereisd – zullen letterlijk de straten overnemen. De Finse Milla Koistinen brengt haar solo Breathe eerst in het Zocherpark voor de Stadsschouwburg en reist dan helemaal door tot bovenop de Utrechtse IKEA, terwijl Ingri Fiksdal, Fredrik Floen, Mariama Fatou Kalley Slåttøy uit Noorwegen met hun The Syncopators eerst het Zocherpark en dan De Neude zullen binnenvallen. In het Zocherpark vindt ook een dance battle geproduceerd door de Utrechtse organisatie into the blue plaats, SPRING into the blue.

Tot slot keert SPRING ook terug naar Utrecht Centraal, met de installatie Lichtgang van Boukje Schweigman en Johannes Bellinkx – een zeven minuten durende ervaring die ons laat afvragen of wat we als werkelijkheid beschouwen, wel werkelijkheid is.

Nieuwe technologieën

Het onderwerp realiteit en perceptie – vaak verbonden met reflectie over de nieuwe technologieën en manieren waarop de technologische wending ons verandert – is een derde zichtbare lijn in het programma. Dit is deels al te zien in eerder genoemde producties (bv in de producties van McIntosh en Erciyas), en dit onderzoek naar technologieën (met een actieve aanwezigheid op het podium, of alleen als metaforisch onderwerp) is ook uitgangspunt van een groot aantal andere producties. Vragen over perceptie en realiteit staan centraal in het nieuwe werk Thanks for Being Here van het Vlaamse collectief Ontroerend Goed. Within Cells Interlinked van Andrea Bozic en Julia Wilms opent, direct op het podium, de mogelijkheid van meerdere parallelle realiteiten die voor ons niet zichtbaar zijn. Het in Utrecht bekende Nederlands-Vlaamse duo Ezra Veldhuis en Bosse Provoost komt terug met All watched Over by Machines of Loving Grace, een choreografische installatie die de onderlinge verbondenheid tussen mensen en mechanische wezens onderzoekt, terwijl de Spaanse choreografe Ainhoa Hernández Escudero ons in (DON’T) LOOK ME IN THE EYES meeneemt op een reis door de oude mythe van Medusa, via hedendaagse pop en sci-fi reminiscenties aan de wortels van de cultuur. Een ander project uit Spanje – Una Isla van de gerenommeerde Agrupacion Senor Serrano gaat in gesprek met Artificial Intelligence, over de mogelijkheden van een nieuwe poging tot utopische realiteit. Tot slot nodigt Choy Ka Fai, Singaporese meester in het verbinden van technologie met het spirituele, ons uit voor Unbearable Darkness – een paranormaal dansritueel waarin een geest van Butoh meester Tatsumi Hijikata zal worden opgeroepen op het podium van Stadsschouwburg in Utrecht. Een andere speculatieve benadering stelt Ingrid Berger Myhre voor. Haar Spelling Spectacle, een poging om structuren van de logica te vertalen naar choreografie van de ruimte, komt eindelijk naar SPRING na de last minute afgelasting vorig jaar.

Tot slot

Met Hmadcha, een grootschalige choreografie van Taoufiq Izeddiou, blijft SPRING de meest opwindende hedendaagse artistieke talen uit het zuidelijke Middellandse Zeegebied in kaart brengen en naar Nederland halen.

De finale van editie 2024 wordt gemarkeerd door The Filipino Superwoman Band – extravaganza dans en muziek, een project geïnitieerd door de Filipijnse danser en choreograaf Eisa Jocson. Een nieuw hoofdstuk in Jocson’s langdurige artistieke onderzoek naar uitbuiting via arbeid en neokoloniale dynamiek tussen de “westerse wereld” en Zuidoost-Azië.

Gedurende alle tien de festivaldagen is my light is your light…l te zien op het terrein van de Stadsschouwburg. Tien jaar na de creatie heeft de neoninstallatie van alaa minawi eindelijk zijn weg naar Utrecht gevonden. Opgedragen door de kunstenaar aan alle ontheemden over de hele wereld, zal het ons eraan herinneren, in deze tijd van turbulentie, hoe fragiel vrede is. Als team van SPRING geloven we dat de producties die op verschillende podia en in verschillende ruimtes in de stad worden gepresenteerd, inclusief de zes symbolische lichtfiguren die in Utrecht schitteren, ons eraan zullen herinneren dat elke menigte, hoe groot ook, is opgebouwd uit individuen, en dat elk van de gezichten een uniek verhaal en een unieke levenswaarde met zich meedraagt. The crowd is full of faces…

Beweging aan Beweging uit