Filippino’s staan erom bekend dat ze “de wereld dienen” in verschillende rollen – ze nemen verschillende banen aan in de wereldwijde dienstensector, van huishoudelijke hulpen, verpleegkundigen en verzorgers tot entertainers en restaurantpersoneel. De Overseas Filipino Musician (OFM) is geen onbekende in dit wereldwijde fenomeen. Ze manifesteren zich in de vorm van “coverbands” om tegemoet te komen aan de vraag naar westerse muziek in hotels, clubs en amusementsparken over de hele wereld.
In The Filipino Superwoman Band spiegelt Eisa Jocson samen met medezangeressen Bunny Cadag en Cathrine Go het dienende werk van Filippijnse migrantenarbeiders, inclusief het gebruik van bepaalde stembuigingen en gecodeerde gebaren, met behulp van een repertoire dat is opgebouwd rond de single “Superwoman” uit 1989 van de Amerikaanse R&B-zangeres Karyn White. Het lied, een klaagzang van een echtgenote tegen het feit dat ze als vanzelfsprekend wordt beschouwd, werd regelmatig uitgezonden in het Manilla van de jaren 1990 (het was zo’n hit onder lokale luisteraars dat er ook een Filipijnse versie “Hindi Ako Si Darna” / “I Am Not Superwoman” werd geproduceerd). Met een geluidsontwerp van Teresa Barrozo en videoprojecties van Franchesca Casauay, voert de performance een genderspecifieke bezetting van vrouwelijke affectieve arbeid uit. Het Filippijnse live band format wordt dan de plek van artistieke ondervraging: van de setconventies en de inhoud van de liedjes tot de esthetische codes en affectieve strategieën die Filippijnse muzikanten gebruiken om hun buitenlandse en lokale publiek te betrekken bij een live muziekshow.
https://eisajocson.wordpress.com
Awards
- Eisa Jocson heeft de 2018 Cultural Center of the Philippines 13 Artists Award, de Hugo Boss Asia Art Award 2019, en de Tabori International Award 2023 in Duitsland ontvangen.
- Superwoman: Empire of Care, een K-pop-muziekvideo-versie van The Filipino Superwoman Band, heeft de SeMa-HANA Award (Seoul MediaCity Biennale, South Korea) gewonnen in 2021.
