Een maandelijkse blog van Grzegorz Reske, de nieuwe artistiek directeur van SPRING
Op een ochtend, bijna een half jaar geleden, zat ik in een vliegtuig dat langzaam afdaalde naar een zwaarbewolkt Amsterdam. Ik was enigszins afgeleid door het feit dat ik was vergeten mijn regenkleding van thuis mee te nemen, en tegelijkertijd speelde de ongewone aard van mijn reis door mijn hoofd. Niet alleen was dit door lockdowns en opeenvolgende golven van de pandemie mijn eerste vlucht in lange tijd, maar mijn eindbestemming was ook heel bijzonder. Een paar dagen eerder had ik een telefoontje uit Utrecht gekregen met het nieuws dat ik na een uitgebreid traject van drie maanden was gekozen als de nieuwe artistiek directeur van SPRING. Toen de gebouwen en contouren van Schiphol en omgeving langzaam in zicht kwamen, wierp ik mijn eerste blik op dit landschap als iemand die hier binnenkort naartoe zou verhuizen, en niet meer als bezoeker. Ik keek naar mijn nieuwe thuis.
Als je veel naar dezelfde plaatsen reist, weet je dat sommige plaatsen een heel specifieke zintuiglijke ervaring bieden. En soms kun je via dezelfde zintuiglijke impuls in gedachten naar die locaties teruggaan. De geur van rotte sinaasappels brengt me altijd terug naar de luchthaven van Tel Aviv, terwijl mijn eerste ontmoeting met Venetië altijd gekenmerkt wordt door de luchtvochtigheid die me in het gezicht sloeg toen ik er voor het eerst uit het vliegtuig stapte. Er is geen specifieke geur of fysieke ervaring die ik associeer met de luchthaven van Amsterdam. Maar die plek heeft wel een uniek handelsmerk. Wanneer je in de terminal aankomt, krijg je verschillende keren “mind your step” te horen. Een waarschuwing die wordt uitgesproken door een vriendelijke en melodieuze stem. De zorg voor de passagier dat hieruit spreekt, had voor mij deze keer een speciale betekenis. En dat heeft het in het afgelopen jaar nog steeds gehad wanneer ik na een reis terugkwam naar Amsterdam.
Ik land langzaam in mijn nieuwe realiteit. Ik probeer de lokale culturele gemeenschap in kaart te brengen en het Utrechtse publiek te begrijpen. Ik probeer de sfeer van mijn nieuwe woonplaats te vatten. Ik probeer het festival zelf te begrijpen – de identiteit die moet worden bewaakt en de elementen die we kunnen veranderen.
En bij elke stap van mijn nieuwe dagelijkse routines hoor ik steeds die sprankelende Schiphol-stem: “Mind your step”. Ik kwam in Utrecht aan met nieuwe ideeën en veel energie om veranderingen door te voeren. Maar ook met een diep respect voor wat hier de afgelopen tien jaar is neergezet, en bescheidenheid ten opzichte van de lokale context die ik nog moet leren begrijpen en waarmee ik me nog vertrouwd moet maken.
Dat proces is een spannende reis op zich. In deze blog deel ik graag wat beelden, gedachten en ideeën van mijn reis met jullie. En gaandeweg ook nieuwe onderwerpen, concepten en kunstenaars die ik graag wil uitnodigen voor ontmoetingen met het Utrechtse publiek. Ik hoop dat deze blog me zal helpen mijn gedachten te verwoorden en de relevante rol van SPRING in de komende jaren te bespreken met de festivalgemeenschap – publiek en artiesten.
Ik hoop ook dat dit geen eenrichtingsgesprek wordt. Met deze blog wil ik je aanmoedigen om me te schrijven, of naar me toe te komen en met me te praten en je gedachten over kunst en de samenleving te delen, of over Utrecht en de gemeenschappen hier. Ik hoor graag van je. Je kunt me bereiken op higrzegorz@springutrecht.nl. Dat zal me zeker helpen om me hier bij jullie te vestigen.
Foto door Anna van Kooij