Hiroaki Umeda, geboren in 1977 in Tokyo, studeerde fotografie aan de Nihon University in Tokyo. Dit duurde echter niet lang, zo vertelt hij aan Performing Arts Network Japan: “I ended up quitting it after about a year. It seemed to me that when I was photographing (as the photographer) it was necessary for me to step back from the surroundings and try to become objective, which wasn’t interesting for me. I was wondering if there wasn’t a way I could make it a more real-time form of expression (of more direct involvement), but those efforts didn’t lead to much. So I began looking for another form of expression and that is when I discovered that there was this thing called dance and decided to give it a try.” Rond zijn 20e startte hij met het volgen van danslessen in allerlei stijlen. Hij begon met het creëren van stukken bestaande uit meerdere disciplines door zijn kennis van verschillende vakgebieden te combineren. Zijn belangrijkste focus werd het verstrekken van onbekende zintuiglijke ervaringen. Hij is nu werkzaam als choreograaf, danser, componist, lichtontwerper, scenograaf en beeldend kunstenaar. Zijn subtiele werken, die zowel visueel als fysiek de kijkers beroeren, hebben de hele wereld gezien en veel lof ontvangen.
Umeda maakt als kunstenaar en choreograaf geen onderscheid tussen menselijke lichamen en andere objecten of stoffen. Dit maakt het voor hem mogelijk om een choreografie te maken op basis van auditieve, visuele of cognitieve prikkels, of, zoals hij zelf zegt: ‘’I believe that technology is a means of accessing to the world at different scales. And for me, choreography and dance are not only for human bodies. What fascinates me in choreography is that it realizes and embodies the world that can only be created as a result of existence of movements. By collaborating with science and computer technology, I would like to bring different definition of choreography.”
De installatie Haptic Installation, gecreëerd in 2010, borduurt voort op zijn eerdere werk Haptic, dat hij in 2008 maakte. Dat werk was gebaseerd op het idee van Umeda dat kleuren als een vorm van haptische stimuli gezien kunnen worden. Dit idee onderzocht hij in Haptic met een podium vol extreme schaduwen. In Haptic Installation zet Umeda ditzelfde idee door en onderzoekt de mogelijkheid om licht en kleuren waar te nemen met de ogen dicht.
Als je je ogen dicht doet, wordt de wereld normaal gesproken helemaal zwart. In Haptic Installation wordt het publiek naar een kleine donkere ruimte begeleid om met hun ogen dicht een video-installatie te ‘bekijken’. Daar blijkt dat zelfs met de ogen dicht nog lijnen, kleuren en bewegingen waargenomen kunnen worden. Een vreemde gewaarwording die het publiek verwart, want dat wat waargenomen wordt lijkt haast niet overeen te komen met de ervaring. Net als dat mensen moeten niezen als ze in fel licht kijken, zo reageert ook nu het lichaam fysiek op lichtimpulsen. Ondertussen krijgt de bezoeker een koptelefoon op, waarop elektronische geluiden te horen zijn. Laat je meevoeren en ervaar licht in de duisternis.
De installatie Haptic Installation is te zien tijdens SPRING in Autumn XXXL van 7 t/m 10 november in Theater Kikker. Meer informatie vind je hier.