Lake Life
Wanneer het publiek de foyer binnenkomt, ontmoeten we de gastvrouwen van deze ervaring. Ze vertellen ons dat onze actieve deelname noodzakelijk zal zijn. Voordat we de kamer binnenkomen, moeten we al onze bezittingen achterlaten, een kleine luidspreker op onze schouder dragen en onze schoenen uitdoen – letterlijk en figuurlijk: we zullen het komende uur niet op onze eigen schoenen lopen. In plaats daarvan kunnen we zelfs iemand anders worden: als we maar een beetje vriendelijk zijn.
We betreden een meer dat wordt bewoond door wezens die anders zijn dan wij, met andere gewoontes, prioriteiten en levensstijlen. Allereerst leren we op hun manier te begroeten. Ze worden ‘Veranderaars’ genoemd, wat verwijst naar hun constante neiging om van vorm te veranderen. We worden uitgenodigd om onszelf voor te stellen aan anderen op de tactiele manier van de Veranderaars: met onze ogen gesloten zoeken we met onze vingertoppen naar die van anderen. We communiceren een paar seconden tactiel zonder te zien wiens vingertoppen we aanraken.
Via de luidspreker ontvangen we informatie over deze wezens en instructies over de volgende stappen. Gastvrouwen houden de Veranderaars in hun handen: kleine, elastische, doorschijnende, gelei-achtige wezens. Hun flexibiliteit is niet alleen fysiek, maar betreft hun hele bestaan. Ze hebben de neiging om constant in iets anders te veranderen.
Deze neiging wordt aangemoedigd door het meer, dat fungeert als een katalysator voor transformatie. Het enige dat de homeostase van het meer kan verstoren, is het onvermogen om te veranderen. Dit gebeurt als Veranderaars hun verbeelding verliezen. Degenen die niet kunnen veranderen worden door de anderen ‘solids’ of ‘sads’ genoemd.
Na hun metamorfose naar iets anders (bijvoorbeeld een vulkaan), keren ze terug naar het meer en brengen hun ervaringen uit hun vorige staat met zich mee. Ze delen hun wijsheid en zo wordt er een collectieve pool van empirische kennis gecreëerd. In de veranderingsvriendelijke omgeving van het meer beginnen de Veranderaars hun volgende cyclus van transformatie.
Stukjes papier met vragen over onze eigen transformatie vallen uit het plafond: wil je liever veranderen in een gevaarlijk idee of een bergtop? Weg van onze eigen schoenen en in de vloeibaarheid van het meer betreden we een wereld waar de enige constante verandering is.
Durven we onszelf te vergelijken met deze Veranderaars? De gedachte aan zo’n mogelijkheid inspireert, intrigeert, confronteert of zelfs beangstigt ons. Dit meer is de lang vergeten grenzeloze verbeelding van onze kindertijd.