
- SPRING Academy
OFFSPRING
Drie makers en een collectief presenteren moedig hun ‘work in progress’, allen even nieuwsgierig naar de reactie van het publiek.
Het publiek is essentieel voor het werk van podiumkunstenaars. Tijdens OFFSPRING openen we de deuren naar maakprocessen voor publiek dat nieuwsgierig is naar nieuwe ontwikkelingen in de podiumkunsten. Zie, ontmoet en wissel uit met makers, publiek of (nieuwe) vakgenoten. De avond is inclusief een pauze met een kop soep. In de middag kun je een workshop volgen over ‘queering artistic feedback’.
OFFSPRING maakt deel uit van SPRING Academy en wordt georganiseerd in samenwerking met Dansateliers, DansBrabant, VIA ZUID & FAAM.
Met werk van Yoko Haveman, Boris de Klerk, Anthony van Gog en Nienke Coers, Freija Roos en Freke Vos.
Works in Progress
Anthony van Gog
Tijdens OFFSPRING laat ik een eerste inzicht zien in het werkproces van de stilte. The quiet is een performance waarin de meest intieme lichamelijke ervaringen worden uitgedrukt. Door middel van een goed gekozen geluidsscenografie probeert het ervaringen als slaap, ziekte, extase, orgasme, pijn, verlamming en sterven op een genuanceerde manier uit te beelden. Lijden de lichamen aan een ziekte met hoge koorts of zijn hun bewegingen eerder uitingen van slaap en dromen? Zien we lichamen geboren worden of sterven? Zijn ze in extase of hebben ze alleen maar pijn? Maken ze willekeurige geluiden of creëren ze samen harmonie?
Door in te zoomen op de “stille” bewegingen van het lichaam – zoals snelle oogbewegingen, spierspanning, transpiratie, de verschuiving in het tempo van de ademhaling, kleine stemgeluiden, opwellende lichamelijke invloeden – en deze te externaliseren door ruimtelijk geluid en te schilderen met licht, speelt de stilte in op de lichamelijke ervaring van de kijker door hen mee te trekken in deze intimiteit en hen terug te werpen in de sensatie van hun eigen lichaam.
Boris Klerk
Bij OFFSPRING presenteert Boris een eerste schets als onderdeel van een artistiek onderzoeksproject waarin het snijvlak van muzikale compositie, performance en taal wordt verkend. Sterke invloeden van geïmproviseerde muziek, Japanse haiku, het werk van John Cage en hoorspel komen samen in een ruimtelijke luisterervaring.
Yoko Haveman
“Pijn schreeuwt niet altijd. Soms is het er gewoon. In stilte.” A Tribute to Everything That Breaks is een interdisciplinaire onthulling van geweld: lichamelijk, emotioneel, esthetisch en symbolisch, door de lens van het vrouwelijk getypeerde anime lichaam. Dit ‘work in progress’ verkent de gebroken psyches en hypergeseksualiseerde kaders van archetypische figuren – de onschuldige, de verleidster, de tragische antagonist – wiens verhalen vaak worden gevormd door implosie of opoffering.
Door middel van performance, stem en live gitaar verbeeldt dit werk niet alleen geweld; het luistert ernaar, geeft het de ruimte en traceert de hartslag door middel van gebaren, belichaming en tonen. Er ontstaat een nieuw personage dat een fysieke taal van breuk en verzet vormt. Stemexperimenten variëren van hoge, ingesnoerde frequenties tot diepe uitademingen, gecombineerd met live gitaar en veranderende fysieke toestanden. Beweging, live geluid en scenografie, verrijkt met de verhoogde dramatiek van anime en haar viscerale, steeds veranderende landschap, komen samen om te onthullen dat we niet bang hoeven te zijn voor deze intensiteit, maar er juist doorheen moeten bewegen. Dit is een eerbetoon aan dat wat breekt onder druk en een uitnodiging om het breken niet te zien als falen, maar als een vorm van intelligentie, helderheid en het opnieuw betreden van de wereld.
Nienke Coers, Freija Roos en Freke Vos
Time Not Lost is een crossmediaal project over de betekenis en impact van interculturele en intergenerationele eetrituelen.
Het project onderzoekt hoe culinaire tradities een levend archief vormen van familiegeschiedenissen en identiteiten. Door middel van interviews onderzochten we de relatie tussen eten, identiteit en migratie. De focus lag op mensen met wortels buiten Nederland, die hun culturele identiteit vaak ervaren door de smaken en geuren van hun land van herkomst. De verhalen lieten zien dat eten verder gaat dan het fysieke; eetgewoonten roepen sterke gevoelens op en maken culturele verbindingen tastbaar.