“Weergaloze tour de force van een queerlichaam” – Annette Embrechts; keuze van de criticus in de Theaterkrant
“Batty Bwoy”, letterlijk “butt boy”, is Jamaicaanse straattaal voor een queer persoon. In deze voorstelling verkent Harald Beharie hoe zwart en queer zijn wordt gezien in de samenleving. Hij valt diepgewortelde ideeën over de angst voor het queer lichaam als pervers en afwijkend figuur aan en omarmt ze. Hij doet dit door zijn naakte lichaam op een expressieve manier te gebruiken.
Het werk verdraait en keert wrede mythes om, en onthult zo kwetsbare mogelijkheden, in een samenspel van bewustzijn en naïviteit. Zowel de horror als het geluk van Batty Bwoy worden ontmaskerd. Batty Bwoy concentreert zich op lichamen en op taal en hoe we de verhalen die over onze huidskleur bestaan aannemen en afwijzen.
Batty Bwoy is een uiterst intensieve theatrale ervaring, waarin Beharie onderwerpen bespreekt die belangrijk zijn voor hem: de angst voor het queer lichaam in de openbare ruimte, zijn leven als niet-wit persoon in een witte samenleving, de grenzen van nabijheid tussen performer en publiek, de grenzen van uitputting van het lichaam, maar ook de bevrijdende kracht en vreugde die door en uit het lichaam komen. Met originele muziek van de Noorse rockband Ring van Möbius is het werk een manifestatie van trots en macht over de onderdrukking van “normativiteit”.
De voorstelling heeft zijn inspiratie gevonden in mythologieën, walgelijke stereotypes, gevoelens en fantasieën over het queer lichaam en identiteit, homofobische dancehall lyrics, en 70s Gallio films uit Italië. Het is ook geïnspireerd door sterke “gully queens” en stemmen uit de Jamaicaanse en Noorse queer gemeenschap die hebben bijgedragen aan het proces van dit solowerk. Deze voorstelling is zowel een eindeloze viering van de vrijheid van het queer lichaam als een provocatie van het publiek; een uitnodiging om geconfronteerd te worden met onderliggende vooroordelen in een manifestatie van sensualiteit en seksualiteit. In de Topic Talk black body – white gaze gaat Harald dieper in op het gebruik van het zwarte lichaam op het toneel.
Batty Bwoy is genomineerd voor de Norwegian Critics Association prize.