Geïnspireerd door de dood van zijn vader en vele familieleden, zingen Asa Horvitz en zijn collega's in GHOST teksten die zijn gemaakt door een AI-systeem dat is getraind op honderden boeken over dood, verlies en rouw. Horvitz wordt op het podium bijgestaan door de New Yorkse muzikante Carmen Q. Rothwell, de in Wenen gevestigde performer Ariadne Randall en de legendarische avant-garde pianist Wayne Horvitz (de oom van Asa), met teksten die zijn gemaakt door een AI-systeem dat is ontworpen door Seraphia Tarrant (Universiteit van Edinburgh) en Alejandro Calcano (AI Now). GHOST probeert een ruimte te creëren waarin het publiek kan ronddwalen, dromen en associëren over de onderwerpen dood, verlies, herinneringen, archieven – de permanente aanwezigheid van het verleden. Een installatie van het AI-systeem dat tijdens het festival in Het Huis de tekst voor de voorstelling genereerde, zal de ervaring vervolledigen.
Na A DREAM THAT BELONGS TO NO ONE, gepresenteerd tijdens SPRING in de herfst van 2022, is GHOST de voorpremière van het tweede deel van de trilogie THE SAVED NIGHT, een verkenning van niet-menselijke aanwezigheid. GHOST wordt medegeproduceerd door SPRING, in een langetermijnverband met de kunstenaar.
“The Rabbis in the Talmud can’t agree if the living can contact the dead or not. Some say yes, others say no, others say yes but you shouldn’t, one says there are 5000 dead on your right shoulder and 10,000 on your left, but if you saw them it would just be too overwhelming. A thousand years later Walter Benjamin tells us that if we suspend the present moment and allow the past to fill up the room, then each moment might become a gap through which a future we can't even imagine imagining might arrive.
We took books we loved connected to death and loss and memory and mourning, trained an AI system on them, and made music from the words it gave us. It sounds a little bit medieval and a little bit contemporary electronic and maybe too much 20th century America and it’s organized like dance and there are some dances too. It’s a New York uncle and his nephew and two friends but it’s not about family or friends, in fact it’s several hours to be none of those things but rather tend a field together without our names.
It’s the first try of a new music dance performance called GHOST. It’s singing words, words from the living and words from the dead, words that belong to no one, words connected to other words, words all the way to the 10,000 mile horizon. We’re never fully human, and anyways the dead aren’t gone (but not as ghosts or spirits or memories or anything like that). A rainbow hue, a book of texts, purple and silver, lots of round food, gold and brass, dim desert brown, definitely not a funeral. You can settle in, drop way down, let it wash over you, it’s serving, being with forms so that something else might arrive, in the corner, over there, and it might last forever, but to find out you’ll just have to come and see… “
– Asa Horvitz