Kun je, als introductie, iets over jezelf vertellen?
Casper Vandeputte (1985), schrijver en regisseur. Sinds mijn afstuderen aan de Toneelacademie Maastricht maakte ik voorstellingen bij onder andere Toneelschuur Producties, Toneelgroep Oostpool, de afgelopen vier jaar was ik verbonden aan het Nationale Toneel in Den Haag. Ik maak voorstellingen op basis van nieuwe teksten die dicht op de actualiteit liggen (Somedaymypricewill.com, The Summer of ´96, Fit to fly) en regisseer modern repertoire met een grote liefde voor menselijk gestuntel en emotionaliteit.
Welke rol heeft theater/dans gespeeld in je jeugd?
Ik was een heel keurig jongetje, als de juffrouw boos op me werd begon ik direct te huilen. Maar tegelijkertijd was ik ook wild en energiek. De juf waarbij ik begon te huilen toen ze me straf gaf had door dat ik ergens anders een uitlaatklep nodig had om wild en ongecontroleerd te zijn. Ze gaf me leuke rollen in het schooltoneel. Dat is eigenlijk nooit meer weg gegaan.
Wat had je gedaan als je geen maker was geworden?
Dan was ik arts geworden. Dat lijkt me nog steeds heel mooi werk om te doen. Maar als ik van vrienden hoor hoe artsen onderling met elkaar omgaan, dan ben ik heel erg blij dat ik in het theater werk.
Wat maakt de familie in “The Family” niet alledaags?
De broers en zus in The Family zijn zo ver buiten de samenleving opgevoed dat ze wild zijn. Wild zoals een wilde hond wild is. Onaangepast, maar wel nog altijd een hond. Dat zijn deze mensen ook. Onaangepast, maar wel heel menselijk. Menselijker, misschien wel. Daar bedoel ik mee dat hun gedrag ongefilterd is. Als ik naar een goede scene kijkt tijdens de repetities, merk ik dat ik word uitgedaagd om meer over mijn eigen ‘wilde’ gevoelens te weten te komen.
Op welke manieren en in hoeverre verschilt dit stuk van het origineel van Lodewijk de Boer, dat voor het eerst verscheen in 1973?
Tekstueel is er vooral wat geschrapt, de stukken zijn compacter geworden en sommige typische jaren zeventig woorden zijn vervangen voor moderne taal. Bij de eerste opvoering was het een sensatie om het realisme van mensen aan de onderkant van de samenleving op het toneel te zien. Wij hebben daar een andere slag in proberen te maken. Wij gaan voor de speelsheid en het experiment, dat is de wereld waarin onze Family zich ophoudt. Een wereld waar van alles mag dat niet normaal is, waar je met de open blik van een kind naar een volwassen wereld kan kijken. En waar je je als publiek thuis kan voelen. Als er veel publiek in het decor blijft hangen na afloop van de voorstelling dan hebben wij een goede Family avond gemaakt.