Kun je, als introductie, iets over jezelf vertellen?
Ik ben Davy Pieters, 27 jaar. Ik maak voorstellingen en peformances. Ik heb gestudeerd aan de regieopleiding van de Toneelacademie van Maastricht. Na mijn afstuderen ontwikkelde ik mijn eerste voorstellingen bij Frascati Producties. Ik maakte daar An Elephant, The Truth about Kate, How did I die en Made in Here. Ook heb ik een performancecollectief KOBE waar mee ik performances maak voor uiteenlopende scenes.
Merk je verschil in publiek tussen verschillende landen en/of steden?
Ik heb nog niet op veel buitenlandse plekken gespeeld. Alleen in België en Frankrijk. Ik merk dat in het buitenland, wellicht door je onbekendheid, toeschouwers gretig en nieuwsgierig zijn. Maar dat vind ik in Nederland zelf ook vaak!
Hoe zie je de maatschappelijke rol van theater?
Theater is een heel bijzondere kunstvorm binnen onze wereld waarin er zoveel te doen, te zien is, waarin er veel keuzes zijn, het soms zo snel gaat en waarin zoveel vast wordt gelegd. Een voorstelling dwingt je met die unieke groep van mensen in een afgesproken tijd samen te zijn, de tijd te nemen om te kijken en te interpreteren. Je wordt gedwongen je tot de ander te verhouden. Ik denk dat theater daarom steeds belangrijker kan worden in onze maatschappij.
Wat is de bron van je creativiteit?
Een werk begint altijd met een vraag en tegelijkertijd ook het ter discussie stellen van een theatervorm om die vraag te onderzoeken.
Welke rol heeft theater/dans gespeeld in je jeugd?
Ik deed schooltoneel op de middelbare school en dat deed ik altijd met veel plezier.
Als je geen maker was geworden, wat zou je dan hebben gedaan?
Ik was geneeskunde gaan studeren. Ik wilde arts of patholoog anatoom worden.
De voorstelling gaat voor een groot deel over de klimaatverandering van nu en hoe we daar beter en bewuster mee om kunnen gaan. Wat doe je zelf om bewuster met de klimaatverandering om te gaan?
Ik probeer de manier waarop ik leef opnieuw te bekijken en naar praktische dingen te zoeken hoe ik dat kan veranderen. Ook steeds bedenken hoe ver kan je gaan en wat draagt dat dan werkelijk echt bij. Voor wie doe ik het of voor wat? Dus door kritischer te zijn, maar wel realistisch.
Waarom heb je gekozen om gebruik te maken van de vorm ‘re-enactment’ voor jouw voorstelling?
Ik vind het een mooie vorm van reflectie.
Voel jij je bedrogen door de media?
Ik heb me nog nooit bedrogen gevoeld door de media. Je weet dat de media per definitie een keuze maakt in hoe de wereld wordt getoond. Het is aan onszelf om een selectie te maken in wat je waardevol vindt en wat niet. Wellicht zijn de media die je ‘bedriegen’ ook wel waardevol.