Door Merel Eigenhuis
Je hebt een behoorlijke reis afgelegd, zowel in professioneel als persoonlijk opzicht, om in Nederland een carrière als theatermaker te beginnen. Wat was je motivatie om theatermaker te worden?
Ik heb altijd graag dingen willen maken, al vanaf mijn jeugd, en heb me na mijn opleiding in verschillende projecten ontwikkeld van acteur/performer tot professioneel theaterregisseur, schrijver, poppenspeler en performer. Ik was gefascineerd door het maakproces, en daardoor ging ik ‘creating theatre and performance’ studeren aan de London International School of Performing Arts. Dat is een opleiding fysiek theater die is gebaseerd op de pedagogische methodes van Jacques Lecoq. En sindsdien ontwikkel ik concepten en ideeën, die ik in tijd en ruimte tot leven wek en met een publiek deel.
Ik verhuisde in 2015 naar Nederland om een master te doen aan DAS Theater in Amsterdam. Toen had ik al 7 – 8 jaar ervaring met het maken van theater en performances in India, en ik wilde even een pauze van het productieproces om me te bezinnen op mijn gereedschap en fascinaties, en om mijn stem als kunstenaar opnieuw te vinden. Ik wilde me verdiepen in de rol en functie van het theater in onze snel veranderende maatschappij. Ik ben ervan overtuigd dat een theaterruimte de kracht heeft om bergen te verzetten en de kijkers in die ruimte te raken. Maar het heeft ook de kracht om op microniveau gedachten te laten verschuiven, om de ervaring in het moment te laden met iets onpeilbaars.
Mijn werk duikt in de complexiteit van verschillende narratieven. Ik schuif vooropgezette ideeën aan de kant over identiteit, historische narratieven, religie en politiek, het migratiedebat en milieukwesties. Als theatermaker betrek ik mijn publiek in een kritische dialoog over actuele kwesties in onze geglobaliseerde wereld. Met mijn werk wil ik een ‘staat van onzekerheid’ scheppen van waaruit nieuwe gedachten en andere perspectieven kunnen ontstaan. Dat is mijn manier om het publiek de mogelijkheid te geven de wereld door een andere bril te bekijken.
Wat inspireerde je om de voorstelling Cow is a Cow is a Cow te maken?
Dat begon al in 2007 toen ik een marketing- en bedrijfskundeopleiding deed in de Indiase stad Pune. Toen liep ik rond met het idee om een bedrijf te beginnen in producten die afkomstig zijn van de koe. Hoewel ik dat nooit echt heb doorgezet, bleef het idee wel altijd rondspoken in mijn achterhoofd. Dus dat was het zaadje. Maar daarnaast had ik ook het gevoel dat ik als kunstenaar en ondernemer iets moest gaan doen met de manier waarop het sociaal-politieke landschap zich het afgelopen decennium heeft gevormd.
De voorstelling gaat over de economische waarde van de koe, die in India wordt gezien als heilig dier. Wat zou je in Nederland met die heilige koe kunnen vergelijken – wat zien wij hier als heilig?
Vandaag zag ik op het internet toevallig een filmpje van het Rijksmuseum, met de naam ‘The Holy Cow’ (met de hashtag: #Rijksmuseumunlocked). Op 4 oktober was het Werelddierendag en het Rijksmuseum deed een gefilmde rondleiding met een specifieke focus op koeien in schilderijen uit de 16e tot 18e eeuw. En de curator bleef tijdens die rondleiding maar zeggen: ‘De koe staat misschien niet alleen symbool voor Nederland, je zou kunnen zeggen dat de koe min of meer ons land is’.
Hoewel ik het niet eens ben met die uitspraak en ook de titel van het filmpje in twijfel trek, ging ik toch aan het denken over dat woord ‘heilig’ en waar het voor staat. En waarom het met die koe wordt geassocieerd. Dat gaat verder dan landsgrenzen, het lijkt universeel weerklank te vinden. Komt het door de overvloed aan producten die de koe ons biedt dat we haar een heilige status verlenen? Is de koe altijd al heilig geweest? Of is het maar een uitdrukking (Holy Cow!)?
Als ik moet zeggen wat hier in Nederland heilig is komen er een boel gedachten op. Maar ik fietste een keer over de Afsluitdijk, en toen voelde ik echt wel de heiligheid van de dijken. Ik besefte hoe belangrijk die zijn in de bescherming van het land tegen het water.
Zou je deze voorstelling in India willen spelen, of voor een Indiaas publiek? En waarom (niet)?
Ja, absoluut. Volgens mij boort het stuk verhalen en ideologische discussies aan die van doorslaggevend belang zijn in de politieke en sociale realiteit van India op het moment. Ik zou graag met mijn werk het verspreide Indiase publiek hier in Nederland bij elkaar willen brengen en ruimte maken voor een open discussie en kritische reflectie.
Welke rol speelt eten eigenlijk in deze voorstelling?
Dat is een verrassing hoor!
Bedankt, Abhishek!
Cow is a Cow is a Cow is op 17 en 18 december te zien om 18:00u in Stadsschouwburg Utrecht. Klik hier voor je kaartje.
Foto: Karin van de Wiel