Interview door Tineke De Meyer.
Hoe is die muziek erin geslopen?
Warlop: “Ik zoek eigenlijk altijd naar materiaal dat me niet eigen is, om iets mee uit te drukken. Hoe kan ik dat dynamischer maken? Hoe kan je iets dat bestaat shaken en weer uitgooien volgens je eigen logica? In Mystery Magnet was dat een onderzoek naar schilderkunst. In mijn solowerk waren het gipsen sculpturen. Bij Fruits of Labor was het muziek, beeld en (draai)beweging. Het was verfrissend om plots muziek in mijn beelden te zien sluipen… iets wat straight to your soul gaat. Ik besloot dat ik live muziek wou, maar dan wel zonder de muzikanten te verstoppen zoals zo vaak gebeurt. Als we muziek gebruiken, gaan we écht muziek gebruiken. Zo heeft die voorstelling zichzelf ergens anders heen gebracht. Het heeft geen zin de slaaf van een idee te zijn en verder te gaan in een gecrispeerde energie. Dus ik liet dat draaien los. Maar het bleef in mijn hoofd hangen. Daar is nu Ghost Writer and the Broken Hand Break uit voortgekomen.”
‘Ghost Writer’, dus. Wie schrijft er?
“In de voorstelling vermengen we teksten van mij en Raimundas – een hele goede, beeldende schrijver waarmee ik in Marseille heb samengewerkt. Maar ja, wie schrijft je verhaal? Mensen zeggen ‘Iedereen schrijft zijn eigen verhaal’, maar niets is minder waar. Zelfs al wil je je eigen verhaal schrijven, als de wereld niet meewerkt, heb je het niet in de hand. Dingen overkomen je. Die gedachte bracht trouwens vanzelf the Broken Hand Break met zich mee. Je bent gewoon aan het gaan, als mens. Dealen met wat op je weg komt. Het is dus helemaal niet wild bedoeld, eerder intiem. In Fruits of Labor was ik eigenlijk ook gewoon een ritueel voor de wereld aan het maken om eens te kunnen lachen met of uitademen bij collectieve angsten. Dat doet deugd.”
Dat draaien heeft ook een sacrale connotatie.
“Ja, maar wij zijn veeleer geïnteresseerd in het ontheiligen. Eerder dan reiken naar iets dat ons overstijgt, trekken wij het naar de grond. Dat draaien is een toestand die er ook is als we het niet fysiek staan te doen. Ik had ook graag gehad dat we iets konden drinken tijdens het draaien. Het is zoals met 100.000 liter verf gooien op een podium. Is dat mooi? Nee, maar de onderliggende energie zorgt ervoor dat het publiek een vrijheid voelt. Ik denk dat alles draait rond de attitude waarmee iets gebeurt, waarmee je iets oppakt en ergens anders neerzet.”
Je titel suggereert een narratief, gaat er een verhaal aan je voorstelling vooraf?
“Het is eerder een momentaan nadenken. Een soort van uitkomst. Als je door mijn werk zou schuren, langs al die beelden en sculpturen, dan zie je me op het einde van de rit draaien met z’n drieën. Niet echt connected, maar ook niet los van elkaar. De eenvoud daarvan – niet één prop, geen materiaaltruc – is voor mij redelijk uitzonderlijk. Dat draaien betekent voor mij in rust zijn, in je eigen wereld. I need a break: Wat is mijn werk in stilstand? Wat is mijn leven, waar gaat het heen? Wie ben je, waar sta je voor? Ghost Writer and the Broken Hand Break is in feite als een tol die uit mijn werk vliegt en draait.”
Je werk in stilstand is dus in feite een volgehouden concentrische beweging. Je geest in rust blijft een wervelwind?
“Je kijkt naar de aaneenschakeling van nu, nu, nu, nu, nu – tot je een soort van overzicht hebt. Daaruit construeer je je herinnering. In de chaos blijf je zoeken naar de middenas. Met grote vragen, maar tegelijk als een hond die zijn eigen staart najaagt. De onrust in je hoofd, je lichaam en je wereld gaat nooit weg. Je moet gewoon chillen en leren omgaan met het feit dat niets vaststaat. En dat is ook het enige dat er te leren valt aan die hele draaitechniek. Basically het leven.”
Dus die draaitechniek is niet meer dan een gedachte?
“Je hoofd en je lichaam moeten één worden met de ruimte die rond je draait. Je hoofd is gewend aan vaste frames. Zodra die wegvallen, kan je eigen hoofd je neermaaien. Je moet je brein dingen aanleren. Caress your brain, everything is fine. Van staan naar draaien, van kijken naar staren, van ademen naar zingen. We kunnen tijdens dat draaien letterlijk niet zien wat er precies rondom ons gebeurt. Wij staan eigenlijk blind in jullie midden, die naar ons kijken. We kunnen geen gevaar zien komen. Die specifieke manier van daar zijn, kan alleen bestaan binnen deze ‘muren’. Na het draaien gebruik je je hand om te weten waar je bent. Dat is het vaste frame dat je altijd bij hebt. Je hand is je rem. It’s you.”
Ghost Writer and the Broken Hand Break is donderdag 31 oktober en vrijdag 1 november te zien op SPRING in Autumn.